Оваа случка долго се раскажува во Битола како предупредување – планината никогаш не се потценува, дури ни од искусни планинари.
Во 1978 година, млада планинарка од Битола, Ана, решила да се искачи на врвот Пелистер во октомври. Денот започнал мирно, но на планината времето брзо се сменило – се кренала силна бура со дожд и град, а маглата го обвила целиот врв.
Ана се изгубила на патеката и останала сама, со малку вода и сендвичи во ранецот. Ветарот бил толку силен што ја туркал нанапред, а земјата под нозете ѝ се лизгала. Во еден момент паднала во мал поток кој се создал од дождот, но успеала да се држи за карпа и да се извлече.
Цела ноќ минала обвиткана во дождовна јакна, лежајќи во мало засолниште што го нашла под карпи. Наутро, група локални планинари која ја барала, ја нашла живa, измрзната но свесна.
Подоцна, Ана раскажувала: „Секој чекор беше борба. Не знаев дали ќе ја дочекам утринската светлина, но планината ме пушти живa.“
⚔️ Сподели ја оваа објава:
© Mak Grom — Духот на Македонија
0 Comments:
Post a Comment