 |
| Секое утро има своја боја |
Лекцијата од Студот и Најтоплиот Поздрав
Мерење на Студот со Насмевка
Секое утро има своја боја, свој мирис и своја температура. Во Македонија, зимските утра се мерат со тоа колку длабоко мора да се закопчаш.
Колку повеќе е студено, толку понервозни и поуморни сме.
Но, постојат утра што ги паметиме не по студот што нè смрзнува, туку по топлината што нѐ допира. Оваа случка се одвиваше во едно такво, рекордно студено скопско утро.
Случката: Мајсторот за Студени Денови
Беше вторник, околу 7:30 часот. Температурата беше длабоко под нулата, а мразот крцкаше под чевлите. Луѓето на автобуската станица во населбата Карпош стоеја како статуи, закопани во шалови, со погледи вперени во земјата. Секој беше затворен во својот мраз од обврски.
Во тој студ, пристигна автобусот. Влеговме, гужвата започна, а возачот, млад човек, со црвени образи од студот, ги отвори вратите.
Она што се случи тогаш, никој не го очекуваше.
Како што влегуваа патниците, возачот, наместо да мрмори или да ги игнорира, гласно ги поздравуваше сите:
🚌 Возачот: „Добро утро, Госпоѓо! Ве молам, убаво да се стоплите денес!“
🚌 Возачот: „Добар ден, Младежи! Закопчајте се, главата да ви е покриена!“
🚌 Возачот: „Ајде, ајде, со лесно нека е, само да не фати настинка!“
Секој патник, шокиран од позитивната енергија во тој мраз, веднаш реагираше: еден се насмевна, друг му врати со „Фала, и тебе убав ден!“, трет дури му посака и потопла кабина.
Епилог: Вирусот на Добрината
Јас, стоејќи во автобусот, сфатив што прави овој човек. Тој ја ширеше најтоплата енергија што можеше да се најде на -10°C.
Пред да излезам, не можев да одолеам, па отидов до него.
Јас: „Извинете, мајсторе. Денес е многу студено, а вие сте толку ведар. Како успевате?“
Возачот се насмеа, а од неговите очи зрачеше топлина.
Возачот: „Драг мој, дали мислите дека јас не го чувствувам студот? Напротив! Но, што вреди да се лутам на времето? Кога ќе се насмееш на некого, а тој ти ја врати насмевката, тоа е мал оган што те грее одвнатре. Јас со мојата ведрост се обидувам да ја подигнам температурата во автобусот. Тоа е моја должност.“
Точката на Топлина
Оваа случка нѐ научи дека најголемиот греач во најстудениот ден не е радијаторот или јакната, туку човечката интеракција.
- Студот е неизбежен, но мрзеливоста е избор: Не можете да ја контролирате температурата надвор, но можете да ја контролирате топлината што ја испуштате.
- Поттикнете ја верижната реакција: Една искрена насмевка или љубезен збор имаат моќ на вирус – таа се пренесува и им помага на другите да се справат со својот мраз.
Нека вашата приказна за утрото денес не биде колку ви е ладно, туку колку топлина сте успеале да дадете. Бидете вашиот сопствен „Мајстор за Студени Денови“.
Comments