 |
| Стојан ја зема иконата |
Во летото 1978 година, рибарот Стојан П. од село Пештани станал пред зори за да ја спушти својата мрежа во езерото. Денот бил тивок, водата мирна како огледало, а месечината сè уште се одразувала на површината.
Кога тргнал да ја влече мрежата, слушнал тих глас, како некој да зборува под водата. Прво помислил дека е ветер, но звукот бил јасен – неразбирлив, како стар јазик, како шепот низ вода.
Погледнал надолу, и меѓу светкавите риби забележал стара икона, покриена со зеленило. Го стегнал срцето – но сепак ја извадил и ја однел дома.
Неколку дена подоцна, целото село зборувало дека ноќно време се слуша пеење од езерото, токму пред куќата на Стојан.
Се плашел, па ја однел иконата кај свештеник во Охрид. Свештеникот ја погледнал, ја исчистил, и под прашината открил лик на Св. Наум, со натпис што никој не можел да го прочита целосно.
Кога ја вратиле во манастирот, пеењето престанало.
Стојан пак секое утро излегувал на езерото, но никогаш повеќе не слушнал ништо слично. Само повремено, кога водата е мирна, велат старите рибари, ако внимателно слушаш — можеш да го чуеш истиот шепот што зборува низ езерото.
> „Во Охрид, ништо не тоне засекогаш. Дури ни молитвите.“
Comments