 |
| Поток |
Бистриот Поток беше гордост на долината. Неговата вода беше кристално чиста, а неговото корито беше уредено со мазни, светли камчиња. Луѓето го фалеа и го користеа за пиење и за наводнување на најнежните култури.
Покрај него, течеше Матниот Поток. Неговата вода секогаш изгледаше темна и валкана, полна со тиња и гранчиња. Никој не сакаше да се доближи до него, а селаните честопати зборуваа дека е „бескорисен“ и „груб“.
Бистриот Поток, свесен за својата слава, честопати го презираше својот соседен поток.
„Погледни се само“, му шепотеше Бистриот Поток на Матлиот Поток кога никој не слушаше. „Ти си само кал и отпад. Јас носам светлина и чистота. Ти си срамот на долината.“
Матниот Поток никогаш не одговараше. Тој само тивко си течеше по својот пат.
Една година, дојде страшно, сушно лето. Сонцето безмилосно печеше, а земјата почна да пука. Бистриот Поток, иако чист, беше плиток и брз. Под силните зраци, неговата вода почна брзо да испарува. За неколку недели, Бистриот Поток стана само тенок сноп вода, едвај способен да ги напои околните дрвја, а селаните почнаа да стравуваат за жетвата.
Сите очи беа вперени во Матлиот Поток, но тој изгледаше исто како и секогаш – темен и матeн, но, изненадувачки, тој беше длабок и несмален.
Стариот мудрец од селото, кој досега тивко набљудуваше, им рече на селаните: „Не судете според бојата. Којзнае што крие темнината.“
Селаните одлучија да ризикуваат и почнаа да ја пренасочуваат водата од Матлиот Поток кон своите жедни ниви. На нивно изненадување, иако водата изгледаше темна, таа беше извор на животот. Таа не само што ја напои земјата, туку и ја збогати со минерали и хранливи материи што ги носеше од длабочините на планината.
Водата од Матлиот Поток ја спаси жетвата.
Кога дождовите повторно дојдоа и двата потока се вратија во нормала, Бистриот Поток се засрами.
„Кажи ми, пријателе“, праша Бистриот Поток со понизност. „Како можеше да бидеш толку силен кога јас слабеев?“
Матниот Поток за првпат проговори: „Ти, драг пријателе, секогаш брзаше да покажеш колку си чист и плиток, за да можат сите да го видат твоето дно. Јас, пак, го градев мојот пат длабоко, собирајќи сила и хранливи материи од длабоките корени на планината. Мојата темнина не беше знак на нечистотија, туку на длабочина и сила“.
И двата потока сфатија нешто важно. Бистриот Поток можеше да ја понуди својата чистота, но Матлиот Поток ја нудеше својата виталност и цврстина. Од тој ден, селаните ги поврзаа двата потока. Кога течеа заедно, тие создадоа совршен спој: вода која беше чиста за пиење и доволно силна за да ја храни земјата дури и во најсушните лета.
Поука:
Не судете ги другите според нивниот надворешен изглед или прв впечаток. Она што изгледа „грубо“ или „матeно“ може да сокрие длабочина, сила и непроценлива вредност. Вистинската моќ често лежи во соработката и прифаќањето на различностите, бидејќи секој има нешто уникатно и важно да понуди.
Comments