Чизмите на продавачот на весници

 

Чизмите на продавачот на весници

​Едно студено, зимско утро, еден успешен бизнисмен, облечен во скап капут, застанал пред киоскот за да купи весник. Било многу ладно, а тој брзал за да влезе во своето топло возило.

​Пред киоскот, во близина, стоел младиот продавач на весници, кој и покрај мразот, вредно ја извршувал својата работа. Бизнисменот забележал дека момчето е многу слабо облечено, а на нозете носело искинати, стари патики.

​Бизнисменот, сочувствувајќи, се намуртил и рекол:

– Момче, не ти е ли ладно? Зошто не носиш зимски чизми?

– Немам пари за чизми, господине – одговорило тивко момчето, дувајќи во своите црвени раце за да ги стопли.

– Што ти е тебе, па не се грижиш за себе?! – се налутил бизнисменот, повеќе на светот отколку на момчето. – Парите треба да ги штедиш за да си купиш најпрво топла облека и обувки! Не можеш да стоиш на мраз со тие партали!

​Младиот продавач го погледнал бизнисменот со чудна, но мирна насмевка.

​– Господине, не грижете се. Мајка ми секогаш велеше: „Не може секој да има топли чизми, но секој може да носи добро срце.“

​Бизнисменот наеднаш се почувствувал како да го удрил студен бран. Сфатил дека во неговата лутина и осуда, целосно ја пропуштил суштината. Неговите скапи чизми не го правеле ни малку потопол од момчето, чиј дух бил непоколеблив.

​Без збор, бизнисменот зел неколку банкноти, повеќе од доволно за еден пар квалитетни чизми, и му ги дал на момчето, а потоа се свртел и си заминал.

​Следниот ден, тој се вратил. Момчето го препознало и се насмевнало. На нозете носело нови, топли чизми.

​– Ти купив чизми, момче – рекол бизнисменот.

– Да, купив. Топли се, многу ви благодарам.

– А што направи со остатокот од парите? – прашал бизнисменот.

– Ги поделив со уличните продавачи кои се постари од мене и кои немаат ни за весници, ни за патики, господине. Бидејќи, како што реков, иако сега имам топли чизми, не сакам да го изгубам топлото срце.

​Од тој ден, бизнисменот повеќе не се фокусирал само на материјалниот недостаток на другите, туку на богатството на нивниот дух. И секогаш кога му било ладно, се сеќавал на момчето и се прашувал: Дали моите чизми се топли како моето срце?

​Поука: Вистинското богатство не лежи во она што го поседуваме, туку во нашата способност да покажеме сочувство и да ја зачуваме хуманоста, дури и кога ние самите сме во тешка состојба. Не судете го сиромашниот по неговите партали, туку по великодушноста на неговата душа.