 |
| Железничка станица |
Татко и син се возеле во воз. Синот, кој имал околу дваесет и четири години, со воодушевување гледал низ прозорецот.
Одеднаш, младичот возбудено извикал:
– Тато, гледај, дрвјата се враќаат наназад!
Таткото нежно се насмевнал и со љубов го погледнал својот син.
Спроти нив седел еден млад брачен пар. Тие го погледнале момчето со тага и сочувство.
По кратко време, младичот повторно викнал:
– Тато, погледај, облаците летаат со нас!
На брачниот пар веќе му било премногу, па му се обратиле на таткото:
– Господине, зошто не го однесете вашиот син кај некој добар доктор? Сигурно некој ќе може да му помогне.
Таткото мирно се насмевнал и им возвратил:
– Го однесов. И ние токму сега се враќаме од болница. Мојот син, овој дечко што го гледате, беше слеп од самото раѓање. Но со операција му е вратен видот. Тој дури од ова утро по првпат во животот може да гледа.
Младиот брачен пар останал вкочанет од изненадување, со наведнати глави.
Секој човек на оваа планета има своја единствена приказна. Затоа, не им судете на другите и не донесувајте пребрзи заклучоци, пред навистина да ја знаете вистината. Вистината би можела да ве изненади и да ви го допре срцето.
Comments