 |
| Илирскиот пратеник, дома |
Границата на Довербата
Во времето кога античките Македонци и Илирските племиња често ги менуваа сојузите – или беа во жестоки судири, или во привремен мир – границата беше место на постојана тензија. Секој потег, секој збор, носеше тежина.
Ова е приказна за еден пратеник и една златна чинија, која нѐ учи што е вистинската сувереност.
Златниот Дар
На границата, на местото каде што Македонија се среќава со земјите на силното илирско племе Енхелејци, бил договорен краток прекин на војувањето.
Македонскиот стратег, иако млад, бил познат по својата остроумност. Илирскиот пратеник што дошол на средбата бил Тевтај, постар воин, кој зрачел со сурово достоинство.
Стратегот, сакајќи да ја покаже моќта и богатството на Македонија, го почестил Тевтај со најбогат ручек, служен на чинии од чисто злато. Кога завршила средбата, македонскиот стратег му подарил на Тевтај една од тие златни чинии, тешка и богато изрезбана.
Стратегот (со гордост): „Тевтај, овој дар нека биде симбол на нашето примирје. Вредноста на металот е огромна, како и силата на мојот Крал. Однесете го и сетете се на богатството што го имаме.“
Тевтај, стариот Илирски воин, ја зел чинијата. Тој ја погледнал, не со восхит, туку со рамнодушност, и ја ставил во својата платнена торба.
Кога пристигнал во својот логор, другите илирски воини веднаш се собрале околу него, воодушевени од златото.
Воините: „Тевтај! Огромно богатство! Што ќе правиме со ова? Дали ќе ја претопиме?“
Илирската Мудрост
Тевтај ја подигнал тешката златна чинија и ја фрлил на земја. Златото заѕвонило и се оштетило.
Тевтај (со глас на авторитет): „Глупаци! Ова не е богатство. Ова е само тежок метал што морав да го носам цел ден.“
Тој продолжил, гледајќи ги во очи:
„Најголемото богатство на Македонија е во нејзините обработени полиња, во силните војници и во мудроста на нивните стратези. Ако златото е сè што можеа да ни понудат, тоа покажува дека тој млад стратег го меша месечевиот сјај со Сонцето.“
„Не треба да ја цените силата на непријателот според сјајот на неговото злато, туку според тоа дали може да ве направи зависни од тоа злато. Јас ја одбив неговата вредност.“
Наместо да го претопат златото, Тевтај наредил чинијата да биде однесена до границата и закопана во земјата.
Тевтај: „Нека остане таму, како потсетник. Нашето богатство е во слободната вода од планината, во силниот дух и во независноста. Додека можеме да се храниме од нашата земја и да се одбраниме сами, никој не може да купи или да измери кој сме.“
Вистинската Мера на Моќта
Оваа приказна, без разлика дали
е вистинита или легенда, содржи моќна порака за вистинската моќ и независност:- Не го мешајте Сјајот со Суштината: Вистинската сила на една нација или човек не е во она што е сјајно и скапо, туку во самостојноста и жилавоста.
- Одбијте ја Зависноста: Секој дар што создава зависност, дури и ако е од злато, е всушност окови.
Бидете како Илирскиот пратеник: ценете го она што е трајно и одбијте ја вредноста што другите се обидуваат да ви ја наметнат.
Comments