Во есента 1962 година, Скопје било зафатено од силни дождови. Вардар надојде и го преплави градот. Луѓето со денови раскажувале како водата носела сè пред себе – дрва, коли, па дури и цели куќи од кал.
 |
| Спасител |
Во тој хаос, кај Камениот мост, една жена со дете паднала во реката. Толпата што стоела на брегот немоќно гледала – струјата била преголема, никој не смеел да се фрли.
Тогаш одеднаш, непознат млад човек, без да размисли, скокнал во надојдениот Вардар. Со огромна мака успеал прво да го фати детето и да го турне кон брегот, каде што луѓето го извлекле. Потоа се обидел да ја спаси и мајката – но реката го повлекла надолу.
Телото никогаш не било пронајдено. Никој не знаел кој бил – не носел документи, не го познавале во населбата. Единствено што останало е споменот на оние кои го виделе: млад човек кој без двоумење си го жртвувал животот за да спаси мајка и дете.
Во весниците од тоа време имало само мала белешка: „Непознат јунак загина спасувајќи живот во надојдениот Вардар.“ Но во приказните на старите скопјани, тој и денес живее како симбол на човечка храброст.
Comments