Еднаш, Келешот решил да оди на пазар во Прилеп за да ја продаде својата единствена коза, за да може да купи брашно за семејството.
Козата, како и секоја мариовска коза, имала огромни, импозантни рогови.
Додека Келешот ја водел козата, го сретнал локалниот чорбаџија, кој бил познат по својата алчност и склоност да се подбива со селските луѓе.
„Еј, Келеш!“, викнал чорбаџијата. „Каде си тргнал со тој ѓавол? Што ќе правиш со таа коза? Што ќе ѝ ги правиш тие огромни рогови?“
Келешот одговорил мирно: „Ќе ја продадам, чорбаџијо. За роговите ќе ми дадат најмногу пари. Ќе си купам брашно.“
Чорбаџијата се насмеал потсмевливо: „Ах, Келеш, Келеш. Ти си голем наивец! Роговите на козата не вредат ништо! Тие се само коски! Месото вреди. Ако си паметен, исечи ѝ ги роговите! Така козата ќе биде полесна, ќе има повеќе месо, а ти ќе добиеш подобра цена!“
Келешот се замислил. Чорбаџијата беше богат, сигурно знае.
„Можеби си во право“, рекол Келешот. „Можеби јас не знам ништо за трговијата.“
Отишол Келешот во шумата. Со голема мака, ѝ ги отсекол огромните рогови на козата. Кога се вратил на пазарот, ја продал козата, но не добил ни приближно толку пари колку што очекувал.
Разочаран, се вратил дома, но патем повторно го сретнал чорбаџијата.
„Е, Келеш! Како помина на пазарот? Ги исече ли роговите?“, прашал чорбаџијата.
Келешот одговорил тажно: „Ги исеков, чорбаџијо. Но, козата ја продадов за ситни пари. Наместо да купам еден вреќа брашно, купив само половина.“
Чорбаџијата почнал да се смее: „Ха-ха! Ти реков јас, Келеш, дека си наивен! Кој купува коза без рогови? Роговите се знак за здравје и сила! Ако ги нема роговите, секој ќе мисли дека козата е болна или стара!“
Келешот застанал како вкочанет. Чорбаџијата уживал во својата „победа“ и продолжил по патот.
Тогаш, Келешот се сетил на нешто. Тој се вратил во шумата, каде што ги оставил роговите. Ги земал роговите, ги исчистил и ги однел дома.
Следното утро, Келешот повторно го чекал чорбаџијата на истото место, но овој пат бил весел.
Чорбаџијата, кога го видел, веднаш почнал да се потсмева: „Е, Келеш! Што продаваш сега? Можеби твоите глупави рогови?“
Келешот се насмеал, држејќи ги роговите.
„Ах, чорбаџијо! Јас сум најголемиот трговец во Македонија! Козата ја продадов, но тие се грижеа само за месото. А знаеш ли што? Роговите ги продадов за двојно повеќе пари! Ги продадов на еден занаетчија за да прави рачки за ножеви и муниција. Тој ми плати повеќе од што добив за целата коза! А сега, со парите од роговите, можам да купам уште две вреќи брашно!
На крајот, Келешот завршил со повеќе пари отколку што би добил да ја продаде цела коза со рогови!
Приказната за Келешот и роговите е поучна во тоа што покажува дека вистинската мудрост не е секогаш во слепото следење на советите на богатите или „учените“ луѓе, туку во снаодливоста и способноста да се извлече корист од секоја ситуација. Понекогаш, она што изгледа како загуба или грешка, може да се претвори во најголема добивка ако се погледне од поинаков агол.
0 Comments:
Post a Comment