Двата прстени и паметната сиромашна мома

 

Двата прстени и паметната сиромашна мома

​

​Во едно царство, царот бил добар, но имал еден голем проблем: не можел да најде вистинска правда. Неговите судии често биле поткупливи, а луѓето постојано се жалеле. Царот решил да најде некој многу паметен што ќе му помага.

​Еден ден, царот го повикал најсиромашниот момок од едно село, Раде, и му дал задача:

​„Раде, ќе ти дадам два златни прстени. Едниот прстен е ‘Вистината’, а другиот е ‘Лагата’. Ти имаш три дена. Врати се и кажи ми кој прстен е лага а кој вистина. Ако погодиш, ќе станеш мој советник.

А ако згрешиш, ќе те протерам од царството“!

​Раде се вратил во своето село, очаен. Тој бил сиромав, неписмен и немал поим како да ја препознае Вистината од Лагата, особено кога двата прстени изгледале потполно исти.

​Неговата сестра, Магда, која била позната по својата бистра глава, го видела неговото очајание.

​„Што ти е, брате? Зошто си толку загрижен?“, го прашала таа.

​Раде ѝ ја објаснил целата работа. Магда се насмеала.

​„Не грижи се, брате. Ова не е испит за злато, туку испит за душа. Ајде, направи како што ќе ти кажам.“

​Магда му наредила на Раде да го однесе едниот прстен кај селскиот златар.

​„Кажи му на златарот“, рекла таа, „дека ти треба да го провериш прстенот дали е од лажно злато, бидејќи имаш сомнеж дека е само бакар. Нека го стави во оган.“

​Раде отишол кај златарот и му дал еден од прстените. Златарот на прв поглед кажал дека прстенот е златен. Тврдел дека не е потребен никаков тест. После инсистирањето на Раде златарот, го зел прстенот, го ставил во оган. И по неколку минути му рекол: 

„Еве, Раде. Имаше право, овој прстен не го издржа тестот. Овој не е чисто злато.“

​Раде се вратил и Магда му рекла да направи сосема друга работа.

​„Сега, брате, отиди во гостилницата. Седни на масата со најбогатите трговци и стави го другиот прстен пред тебе. Кажи им дека си го нашол прстенот на Вистината и дека тие треба да ти кажат која е најголемата вистина во животот.“

​Раде отишол во гостилницата. Трговците веднаш го здогледале златниот прстен. Сите почнале да се препираат, велејќи дека најголема вистина е дека парите се најважни, дека власта е најголема вистина и слично.

​На третиот ден, Раде се појавил пред царот.

​Царот прашал: „Раде, дали ја дозна тајната? Кој е прстенот на Вистината, а кој на Лагата?“

​Раде одговорил: „Цару, ја дознав. Едниот прстен е на Лагата, другиот на Вистината.“

​Царот: „Добро. Како ги препозна?“

​Раде: „Прстенот на Лагата е оној што го однесов кај златарот. Го ставив во оган, а тој се обиде да ме измами и да ми каже дека е чист, иако не знаеше навистина дали е. Лагата секогаш излегува на виделина кога е ставена на тест (оган) и секогаш е придружена со човечката измама.“

​„А прстенот на Вистината е оној што го однесов во гостилницата. Сите трговци го видоа, но никој не можеше да се согласи што е вистинската вистина во животот. Вистината е секогаш пред нашите очи, но секој ја толкува различно, секој трговец и секој судија ја присвојува за себе.“

​„Но, јас ја дознав вистинската вистина поучен од мојата сестра. Вистинската вистина, цару, е дека чистото срце е поважно од златото и дека најголемата мудрост се наоѓа кај најскромните луѓе.“

​Царот, воодушевен од неговата логика, рекол: „Ти си паметен, Раде. Но, ти си сиромав. Како ќе ми служиш, кога сите ќе те потценуваат?“

​Раде одговорил: „Цару, вие не го избирате Раде, туку ја избирате мудроста на мојата сестра. Нека таа биде тајниот судија на твоето царство.“

​Така, Раде станал царски советник, а царот ја користел бистрата глава на сиромашната Магда за да ги решава сите неправди.

​Вистинската вредност не се мери со злато (прстени) или со титули, туку со интелигенција и чесност. Мудроста честопати се крие во најскромните места и кај најскромните луѓе, а владетелот кој знае да слуша, владее со правда.

секој ден makgrom.com за вас!