Шпанската галеона „Ел Сорте“ (Среќа) пловеше по Средоземното Море во 17 век, натоварена со драгоцени зачини, ориентални свила и скапоцени камења – плод на трговијата со Левантот. ​На бродот служеше Раул , помошник на богатиот трговец и сопственик на стоката, Дон Фернандо. Раул беше млад, учен и дрзок. За разлика од грубите морнари, тој знаеше да чита и пишува, да води сметки и, што е најважно, имаше карта која Дон Фернандо ја чуваше како зеница во окото. ​Раул беше убеден дека знаењето стекнато од книгите е супериорно во однос на „примитивното“ искуство на морнарите. ​„Овие луѓе не знаат ништо“, си мислеше Раул, додека гледаше како стариот Капетан Мартинез, со изгорено лице и раце полни со лузни, го гледа небото. „Јас ја имам картата, јас ги знам броевите. Јас сум клучот на овој брод.“ Еден ден, додека пловеа во близина на брегот на Сицилија, дојде до силна бура, типична за Медитеранот. „Ел Сорте“ се тресеше како школка. Громови удираа, а брановите беа високи како ридови. ​...