Келешот, јајцата и „Вишната моќ“

 

Келешот, јајцата и „Вишната моќ“

​Келешот, по една напорна недела, решил да си направи задоволство. Имал само неколку денари и решил да ги потроши на нешто што го сметал за најголем луксуз: пет јајца.

​Отишол во гостилницата кај чорбаџијата (истиот оној од претходната приказна) и побарал да му ги испржат јајцата.

​Чорбаџијата, кој сакал да се подбива со Келешот, рекол: „Ќе ти ги испржам, Келеш, нема проблем. Но, за пржењето ти наплатувам половина од цената на јајцата!“

​Келешот се збунил. Тој платил за пет јајца, а сега треба да плати за нивната подготовка? Тоа било премногу за неговиот мал буџет.

​„Добро, чорбаџијо“, рекол Келешот, иако неволно. „Ако ти наплатуваш за пржење, тогаш јас ќе ги јадам сите пет јајца сурови! Така нема да платам за твојата мака!“

​Чорбаџијата се насмеал. „Како сакаш, Келеш. Но, знаеш што? Јас наплатувам и за лупење на јајцата. Ако ги лупиш сам, плаќаш половина од цената за лупењето! Ако ги лупам јас, плаќаш полна цена.“

​Келешот станал многу лут, но не можел да се расправа со чорбаџијата. Седнал на масата, ги земал петте јајца и ги изел цели, сурови, со сѐ лушпите.

​Чорбаџијата и гостите почнале да се смеат до солзи.

​„Келеш, што правиш?! Ќе умреш! Што јадеш со лушпи?!“, викале тие.

​„Е, јадам, јадам!“, одговорил Келешот, триејќи се по стомакот. „Така нема да платам ниту за пржење, ниту за лупење! Има да го измамам овој скржавец!“

​Сите се смееле, но Келешот си заминал.

​По два дена, Келешот повторно се вратил во гостилницата. Тој седел на истата маса, но овој пат изгледал многу болен. Чорбаџијата веднаш го забележал.

​„Што ти е, Келеш?“, прашал чорбаџијата. „Да не ти се залепија лушпите од јајцата за стомакот?“

​„Не е тоа, чорбаџијо“, одговорил Келешот со мрштење. „Многу сум болен. Морам да одам кај докторот. Но, немам пари. Дали можеш да ми позајмиш десет денари?“

​Чорбаџијата, кој сè уште бил расположен од подбивот, рекол: „Десет денари? Ама, како ќе ми ги вратиш? Ти си сиромав, Келеш.“

​„Ќе ти ги вратам. Веднаш штом ми биде подобро“, рекол Келешот. „Но, морам веднаш да одам. Се чувствувам како да ќе снесам нешто!“

​Чорбаџијата, кој се сетил на петте јајца, се насмеал: „Снесеш? Што ќе снесеш? Можеби јајца?“

​„Можеби!“, рекол Келешот со горчина.

​Чорбаџијата, со хумористична идеја, му рекол: „Добро, Келеш. Ќе ти дадам десет денари, но со еден услов: Ако снесеш јајца, тие се мои! Ти си ги изел, јас ги плаќам лупењето и позајмицата, а јајцата се мои!“

​Келешот, во очај, се согласил: „Нека биде! Јас одам кај докторот!“

​Келешот ги земал десетте денари и истрчал од гостилницата.

​По половина час, Келешот се вратил, но сега здрав, весел и насмеан.

​Чорбаџијата веднаш го дочекал: „Еј, Келеш! Што ти рече докторот? Дали ги снесе? Каде се моите јајца?!“

​Келешот, со итра насмевка, му ги вратил десетте денари.

​„Еве ти ги парите, чорбаџијо. Докторот ми рече да не се грижам. Ми рече дека на маж не му е дадено да снесе јајце! И тие пет јајца, што ги изедов, отидоа право во Вишната моќ што ја има секој маж!“

​Чорбаџијата сфатил дека е измамен. Тој се сетил дека платил за лупење на јајца што никогаш не биле излупени и позајмил пари со ветување за јајца што никогаш нема да се снесат.

​Поука:

​Келешот нѐ учи дека не треба да се подбиваме со едноставните луѓе. Ако се обидете да го искористите или измамите оној што изгледа наивен, постои голема шанса тој да ја сврти ситуацијата со својата буквална, неочекувана логика и да ја искористи вашата алчност против вас. Понекогаш, најдобар начин да се победи измамникот е со апсурдот.