Погледот на Бикот што ја заврши кариерата на Матадорот
Кога жртвата ќе стане учител
Во светот на коридата, матадорот е херој, симбол на храброст и доминација. Но, понекогаш, најголемата храброст не е да победиш, туку да признаеш дека си поразен од сопствената совест. Ова е приказната за Алваро Мунера, еден од најпознатите торери во Шпанија, и моментот кој го промени неговиот живот засекогаш.
Борбата што не заврши со смрт
Тоа беше борба како и многу други, пред илјадници луѓе кои дивееја од возбуда. Бикот, ранет и изморен од долготрајната борба, за последен пат се залета кон матадорот Алваро.
Во еден миг, Тореро Алваро Мунера се најде на земја, целосно беспомошен. Бикот, со огромна сила и инстинкт, можеше многу лесно да ја заврши борбата, прободувајќи го матадорот со роговите и усмртувајќи го на лице место.
Но, тоа не се случи.
Наместо да нападне, бикот застана.
Големото, рането животно застана на само неколку сантиметри од човекот на земјата. И тогаш, се случи моментот што ја одбележа таа арена: бикот го погледна матадорот.
Со своите нежни, длабоки очи, бикот го фиксираше Алваро Мунера.
Гласот на правдата
Матадорот, парализиран не од страв, туку од зачуденост и срам, не можеше да мрдне. Нежноста во погледот на животното, спротивставена на неговата сопствена агресија, го скрши.
Алваро Мунера само седна и заплака пред илјадниците гледачи.
Подоцна, тој самиот го опиша моментот:
„Погледнав во неговите очи. Тие беа невини како што само очите на животните можат да бидат. Во тој момент, почувствував дека тој поглед не бара одмазда, туку бара правда. Неговиот нем поглед ме молеше: ’Престани со оваа борба!‘“
„Се почувствував посрамено. Како можев да продолжам да го правам ова? Тоа беше моментот кога сфатив дека мојата матадорска кариера е завршена. Од херој во арената, станав жртва на својата совест.“
Поместување на границите на Емпатијата
Случката со Алваро Мунера (кој навистина ја завршува кариерата и станува активист за правата на животните) е моќен пример за тоа како искрена емпатија може да го промени животот.
- Нашето „кокошарско“ однесување: Како и во претходната приказна, ние често се однесуваме според правилата на „арената“ (општествени норми, индустриски притисок), без да ги доведеме во прашање.
- Човечноста во нечовечноста: Најголемата лекција ја даде ранетиот бик, кој покажа повеќе милост отколку човекот кој го принудуваше на смрт.
Овој поглед е повик за сите нас: Дали некогаш сме застанале пред нашата „жртва“ – без разлика дали е тоа друго живо суштество, нашата околина, или нашиот внатрешен мир – и сме го слушнале немиот повик за правда?
Понекогаш, најголемата победа во животот е да ја спуштиш мулетата и да го признаеш поразот пред сопствената совест.
Comments