 |
| Часовничар |
Во 1958 година, во срцето на стара Битола, на улицата што води кон Саат кулата, живеел часовничар по име Гордан Велков. Секој го знаел – скромен човек, секогаш со очила, кој поправаше часовници и џепни саати што не работеле со години.
Но еден ден нешто чудно се случило. Сите часовници во неговата работилница застанале во ист момент – точно во 14:17 часот. И не само тоа – луѓето во близина на чаршијата се колнеле дека тогаш времето навистина „застанало“ за кратко: птици не летале, коњите не мрдале, а звукот од Саат кулата не се слушнал.
Гордан тој ден исчезнал. Вратата на работилницата била отклучена, а сите часовници покажувале исто време – 14:17. Неговото име било внесено во полициски извештаи, но никогаш не бил пронајден.
По една година, соседите забележале нешто уште почудно. Секоја година, на 31 март, точно во 14:17, Саат кулата престанувала да ѕвони — само за една минута.
Иако никој не можел да го објасни тоа, старите битолчани велат:
> „Кога ѕвоното молчи, Гордан ги проверува стрелките на времето.“
До ден-денес, има луѓе што го гледаат во магливите утрини на Старата чаршија – човек со стара кожна торба и часовник околу вратот што не отчукува, туку само свети.
Comments